Over een oase midden in de woestijn, Angrybirds en

Welkom op ons Peru en Bolivia blog! Na onze Aziatische avonturen vonden we het hoog tijd om eens richting het westen te vliegen en Zuid-Amerika te ontdekken. Marjolein was inmiddels bij level 12 van Spaans op Duolingo, de prikken zijn gehaald en de Lonely Planets waren doorgepluisd. Een route door Peru, Bolivia en weer Peru zou het gaan worden. Dus, off we go!

Zondag 12 juni vertrokken we richting Schiphol, met een overstap op Londen Gatwick zouden we mooi ´s avonds aankomen op Lima, de hoofdstad van Peru. Helaas zaten we 6uur vast op Londen Gatwick, er zat een gat in de startbaan. Gelukkig kreeg iedereen wel 5 pond voor refreshments, lees goedkope afkoopsom voor 6uur vertraging ;). Afijn, om 3u ´s ochtends arriveerden we in ons hostel in de wijk Barranco in Lima.

Na een paar uurtjes geslapen te hebben zijn we op pad gegaan, langs de kliffen zijn we naar de wijk Miraflores gewandeld. Lima ligt aan de Stille Oceaan, en is door de kou hiervan gedurende de hele winter bedekt door een dike lag mist. Maar, op onze 2de dag in Lima hadden we geluk, de zon scheen volop en we kwamen per ongeluk terecht in een free walking tour die net ging beginnen. Gewandeld door central Lima, het nationale drankje Pisco Sour gedronken, organic chocolate gekocht en ten slotte heeft Marjolein ouderwetste kledij geshowd aan de rest van de groep. Niels werd door een groepje lokale studenten die hun Engels moesten oefenen nog geïnterviewd en gefilmd.

Voor ons gevoel hadden we Lima wel gezien, dus op naar onze volgende stop, Huacachina. 4 uurtjes met de bus, prima! Na onze Aziatische ervaringen met bussen, hadden we al rekening gehouden met minimaal het dubbele. Maar we werden echt positief verrast! Alles is super goed geregeld, inchecken van de tassen, goede communicatie, schone toiletten op het station en als kers op de taart: een supersjieke bus met lederen stoelen en een eigen beeldschermpje. Op dit schermpje kun je films zien, boeken lezen en Angrybirds spelen! En, we kwamen inderdaad precies na 4 uurtjes aan, wat een verademing ten opzichte van Azie!

Huacachina is een oase zoals je hem vroeger ook zag in tekenfilms. Een minimeertje met palmbomen midden in de woestijn. Hier hebben we heerlijk gechillt en natuurlijk zijn we op sandbuggytour gegaan. In een buggy door de duinen van de woestijn, kneiterhard en vast niet ongevaarlijk, het leek wel een achtbaan, heel cool. Niels heeft zelfs nog gesandboard, dat is snowboarden op het zand, maar dan op je buik. Met een noodgang van een superzwarte piste op je buik, Niels vond het gaaf!

Met de nachtbus, die overigens wel optijd was maar een stuk minder sjiek, zijn we naar Arequipa gegaan. Heel leuk en gezellig stadje midden tussen de Bergen. Hier naar Museo Santuarios Andino´s geweest wat erg indrukwekkend was. In 1995 heeft een Amerikaan die op expeditie was op de Ampato vulkaan een Inca meisje gevonden de zo´n 550 jaar geleden op die vulkaan geofferd is door de Inca´s. Ze hebben haar Juanita genoemd en ze is helemaal intact gebleven door het ijs. Ook haar kleding en schoenen waren in het museum te zien. Erg mooi.

De belangrijkste reden om naar Arequipa te gaan is om de Colca Canyon te zien, een van de diepste canyons ter wereld. Met 2 zweden, een lesbisch amerikaans stel en Salome onze gids gingen we op pad in een minivan. Wat een gave natuur, ruige woestijn, Bergen, rotsformaties en wildlife. Lama´s, Alpaca´s en Pecunas gezien, heel leuk. Ondertussen zaten we al behoorlijk hoog, en werd de lucht steeds ijler. Veel water drinken en snoep eten was het advies van Salome, so we did. Op het hoogste punt, 4910m hadden we een prachtig uitzicht over de Bergen en vulkanen. In de middag nog een uur gewandeld en daarna lekker gegeten in ons luxe hotel. Kamer met uitzicht op de colca canyon en een warme douche, was ook weer eens fijn. De dag erna moesten we erg vroeg op om Condors te spotten, er waren er en paar maar niet zoveel. Dus gingen we eerst mountainbiken, dit was echt heel erg gaaf, zulke mooie uitzichten. Daarna hadden we meer geluk bij de condors, er vlogen er wel een stuk of 10. Indrukwekkende beesten, 15kg (ongeveer zoveel als een kalkoen) en bijna 3 meter spanwijdte. We maakte een tussentop in een klein plaatsje waar we Pedtrito hebben ontmoet. Pedrito is een 2 maanden oude baby Alpaca, die heel arrogant op de foto staat, daarvoor was hij wel lief, maar hij houdt niet van foto´s denken we. Daarna naar de hotsprings, en geluncht. Hier hadden we afscheid genomen van de groep, want wij gingen naar Puno en de rest terug naar Arequipa.

Puno ligt aan het Titicacameer, het hoogst gelegen (bevaarbare) meer ter wereld. Hier is de lucht dus ook heel ijl en staan de zuurstofflessen voor je klaar. Wij hadden ook wel wat last van de hoogte, maar viel mee gelukkig. Het meer is ook beroemd om de verschillende eilandjes die erin zijn gemaakt door de bewoners. De oorspronkelijke bewoners van het vaste land warden door de gewelddadige Inca´s verdreven, daarop besloten ze om maar hun eigen eilandjes te maken van riet. Puno is verder niet heel boeiend, dus zijn we snel weer door gegaan naar onze volgende halte, La Paz!

In de bus zitten is hier echt geen straf, zulke gave omgeving. De route van de bus volgde helemaal langs het Titicacameer tot aan de Boliviaanse grensplaatsje Copacobana. Hier moesten we een uurtje wachten totdat we onze route naar La Paz konden vervolgen. Nou, hier komen al de ontwenningsverschijnselen van de fijne Peruaanse busdiensten om de hoek kijken. Een uur werd anderhalfuur en de chille stoelen zijn verruild voor armoedige stoeltjes. Hortend en stotend over een onverharde weg met kuilen en bulten gingen we op weg. Maar na een uur stopten we al en moesten we eruit, niemand wist waarom. Het bleek dat we het meer gingen overvaren, wij in een speedboot en de bus op zijn eigen vlot. Dit ging glukkig allemaal goed, en we konden aan de overkant onze weg weer vervolgen. Na 5uur hobbelend en bobbelend kwamen we aan in La Paz.
La Paz ligt op 3800 meter, deels in een dal en deels op de Bergen, dus vanuit de bus hadden we al een heel gaaf uitzicht. We reden door dikke rookwolken, want er was een bosbrandje. La Paz is goed te ontdekken via de nieuwe kabelbaan die ze hebben aangelegd. Door de inwoners zelf gebruikt om te forensen, maar voor ons een prima toeristische attractie! Op zaterdag heb je hier een Mercado negro, een hele wijk vol met marktkraampjes. En elke straat heeft zijn eigen specialiteit. Zo heb je de persoonlijke verzorgingsstraat, hier heb je dus kramen die bijvoorbeeld alleen maar wc rollen verkopen. Ook een leuke kraam met goed visitekaartje was de kraam met de mondverzorging, de verkoopster zelf lachte je toe zonder tanden! De meeste verkopers hebben hier niet gehoord van “Don’t get high on your own supply”, iedereen zit zijn eigen waar op te eten of te drinken, haaha. Ook een special markt hier, is de witchmarket, heksenmarkt. Deze winkeltjes verkopen allerlei zeer bijzondere dingen om je beter te maken of om aan de goden te offeren. Van de meeste dingen weten we niet wat ze verkochten, maar we zagen wel alpaca foetussen en zeewier en zeesterren, en het stonk er naar nog meer dode dieren. We mochten hier helaas geen foto´s maken.

We volgen hier ook een beetje het EK en de Coppa America, gisteren de finale van de Coppa gezien in een Engelse Pub. Afgeladen met Chilenen (´chi, chi, chi, le le le, CHILE!´), was het dus erg gezellig.
Vanavond duiken we weer de nachtbus in voor een ritje van 11uur (of meer?) naar Uyuni. Hier gaan we naar de bekende zoutvlakes. Heel erg veel zin in!